گزارش تحلیلی؛
نتفلیكس چگونه نگاه مردم جهان را تغییر می دهد؟
حالا جهان محلی سازی حاوی یک غافلگیری هست؛ نتفلیکس می خواهد محتوای محلی سازی شده خویش را در سطح جهانی فراتر از بازارهای محلی توزیع کند. برد جهانی نتفلیکس کلیشه های قدیمی را از بین نمی برد.
خبرگزاری مهر- گروه هنر: پائولو سیجیسموندی؛ استاد بالینی ارتباطات در دانشکده ارتباطات و خبرنگاری دانشگاه کالیفرنیای جنوبی در مطلبی که درباره نتفلیکس نوشته آورده است سرمایه گذاری بزرگ نتفلیکس روی محتوای خارجی و مخاطب بین المللی می تواند چشم انداز رسانه ای جهان را متحول سازد و نگاه مردم به جهان را تغییر بدهد
به یاد دارم که در دوران کودکی در ایتالیا، مجموعه تلویزیونی آمریکایی «روزگار خوش» را تماشا می کردم که ماجراجویی های فانز و ریچی کانینگهام و دیگر نوجوانان محله شان را در آمریکای دهه ۱۹۵۰ به تصویر می کشید.
این مجموعه به همراه دیگر سرگرمی های آمریکایی که به وفور در دهه ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ در ایتالیا یافت می شدند، سال ها قبل از آن که روی خاک آمریکا قدم بگذارم، تصور من از این کشور را شکل دادند. امروز من ایالات متحده را خانه خود می خوانم، و دریافت و فهم خودم را از پیچیدگی های آن دارم. قادر هستم که «روزگار خوش» را بعنوان احیای نوستالژیک یک شهر کوچک آمریکاییِ ایدئال و بدور از ناسازگاری ببینم.
مجموعه روزگار خوش بین سالهای ۱۹۷۴ تا ۱۹۸۴ از شبکه اِی بی سی پخش می شد.
«روزگار خوش» محصول هالیوود بود، که مسلماً هنوز مرکزیت صنعت جهانی سرگرمی در آن قرار دارد. از این جهت، اخبار اخیر در خصوص اقدام نتفلیکس به بازگشایی دفتر در ایتالیا و سرمایه گذاری عظیم بر تولید محتوای محلی به قصد توزیع جهانی آن بر روی پلت فرم خود (در ادامه راهبردی که پیشتر در دیگر کشورهای اروپایی اجرا کرده اند)، من را به فکر فرو برد. این امر به طور بالقوه می تواند حرکتی تعیین کننده در صنعت جهانی سرگرمی باشد. و حتی امکان دارد نگاه مردم دنیا را به جهان تغییر دهد.
یاد گرفتن بواسطه تماشا کردن
بنده در ۱۵ سال گذشته، از محل دیده بانی پر تنعم و رفاه لس آنجلس، چشم انداز جهانی رسانه را مورد کاوش و بررسی قرار داده ام. یکی از ابزارهای ما مردم، در راه زندگی مان، برای فهم جهان پیرامونی خود، تلویزیون و سینما هستند؛ که محتوای شان را به آرشیو تجربیات شخصی مان و نظرات مان در مورد دیگران اضافه می نماییم. در صورت عدم وجود تجربه مستقیم با مردم یا ملت ها، ما در مورد آنچه نمی دانیم گمانه زنی می نماییم. این فرآیند منابع گوناگونی را شامل می شود؛ از جمله، مطالعه کردن، جستجو در گوگل، و دریافت اطلاعات از حساب های کاربری که به آنها اعتماد داریم. اما اغلب این رسانه است که بیشتر از هر مسیری مردم را با دیگر فرهنگ ها مواجه می سازد. تلویزیون و سینما با تصاویر و داستان های قدرتمند این درزهای دانش را پر کرده و به تفکر ما نسبت به فرهنگ های مختلف جهت می دهند. اگر پیام رسانه در خلال زمان دارای انسجام باشد، امکان دارد که ما آنها را بعنوان گزاره های مسلم فهم نماییم. عدم دقت در بازنمودهای رسانه کاملاً محتمل است. اما بدون شک، این بازنمودها کامل نیستند. دلیلش آن است که فیلمها و مجموعه های تلویزیونی لزوماً برای به تصویر کشیدن حقیقت ساخته نمی شوند؛ آنها برای سرگرمی طراحی شده اند.
آنجلینا جولی در حال فیلمبرداری «توریست» در ونیس ایتالیا، در سال ۲۰۱۰
در نتیجه، این آثار می توانند گمراه کننده باشند؛ البته اگر غرض ورزانه نبوده و برپایه کلیشه ها و در جهت تداوم بخشی به آنها نباشند. برای مثال، کمبودی در زمینه کلیشه های ایتالیایی و ایتالیایی-آمریکایی در سرگرمی آمریکا وجود ندارد. از مجموعه فیلمهای «پدرخوانده» که جوایز گوناگونی را برنده شده، بگیرید تا مجموعه تلویزیونی «سواحل جرزی» که مورد تحسین منتقدان بوده است؛ ایتالیایی ها اغلب بعنوان افرادی مبتذل، بی سواد، و در رابطه با جرائم سازمان یافته (یا هر سه تای آن ها) نشان داده می شوند.
رسانه پنجره ای رو به جهان
اما نحوه مواجهه مردم با رسانه های سرگرمی در حال تغییر است. امروزه، پلت فرم های پخش اینترنتی همچون نتفلیکس، آمازون پرایم، اپل تی وی پلاس و دیزنی پلاس، در مجموع در سراسر جهان یک میلیارد مشترک دارند.
نتفلیکس در زمینه تولید محتوای اختصاصی نسبتاً نورسیده است و همانند نقش آفرینان سنتی هالیوود از مجموعه بزرگی از محتوا بهره مند نیست که بتواند بر آن اتکا کرده و به ۲۰۴ میلیون مشترک خود در ۱۹۰ کشور خوراک بدهد. ازاین رو این شرکت به طور فزاینده ای در حال تولید محتوای اختصاصی است؛ همچون برخی از آثار غیر انگلیسی از کشورهایی نظیر مکزیک، فرانسه، ایتالیا، ژاپن، و برزیل.
برشی از آثار بین المللی نتفلیکس در ۲ آوریل ۲۰۲۱.
می توان این مورد را مثالی از «جهان محلی سازی سرگرمی» دانست؛ یعنی یک شرکت که در سطح جهانی فعالیت می کند، محتوایش را متناسب با سلایق مخاطب محلی در سراسر جهان منطبق می سازد. برای مثال الان همین رویه برای خیلی از برنامه های واقع نمای پرطرفدار برقرار است. «بت آمریکایی» (امریکن آیدل) اقتباسی آمریکایی از «بت پاپ» (پاپ آیدل) اروپا است. به طور مشابه «عامل ناشناخته» (ایکس فکتور)، «برادر بزرگ تر»، و «رقص با ستارگان» هم ریشه های بین المللی دارند.
اما حالا، جهان محلی سازی حاوی یک غافلگیری هم هست: نتفلیکس می خواهد محتوای محلی سازی شده خویش را در سطح جهانی و فراتر از بازارهای محلی توزیع کند. برد جهانی پلت فرم نتفلیکس فی نفسه کلیشه های قدیمی را از بین نمی برد. منتقدین فرانسوی از مجموعه «امیلی در پاریس»، تولید آمریکا با توزیع جهانی نتفلیکس، بابت تصویرسازی کلیشه ای و رمانتیک از این شهر به شدت انتقاد کرده اند.
مدیران تلویزیونی خارجی باید برنامه هایی برای نتفلیکس بسازند که هم به مذاق مخاطبان محلی خوش بیاید و هم همزمان با رعایت اصالت در تصویرسازی از کشورشان دارای ظرفیت بین المللی هم باشند. اگر تیم ایتالیایی نتفلیکس فکر می کنند مخاطب بین المللی از ایتالیا انتظار آثاری همچون «پدرخوانده» دارند، امکان دارد مخاطبان بین المللی از تولیدات شان استقبال کنند، اما این مورد برای ایتالیایی ها صدق نخواهد کرد.
نتفلیکس برای آن که بتواند حقیقتاً رسانه ای بین المللی شود، می بایست نه تنها در کشورهای اروپایی که صنایع فرهنگی توسعه یافته ای دارند بلکه در کشورهای کوچک تر و کشورهای دارای صنایع سرگرمی نوظهور نظیر ملت های آفریقایی هم مبادرت به تولید محتوای محلی اختصاصی کند.
فرصت ها و چالش های نتفلیکس
واژگون سازی مسیر سنتی آگاهی بخشی رسانه به درک ما نسبت به مردم و سرزمین های خارجی از راه بازنمایی صحیح تر آنها می تواند یکی از آثار جانبی این راهبرد نتفلیکس باشد. اما این خواسته ای دشوار است و طبیعتاً تضمینی برای تحقق آن وجود ندارد. ظرفیت تحول گرایانه نتفلیکس ریشه در بسترسازی برای تولیدکنندگان خلاق محلی به منظور بازگو کردن قصه در مورد فرهنگ های خودشان و توزیع بین المللی واقعی آن دارد. تحقق این امر به تمایل نتفلیکس برای پیاده سازی این راهبردی به نحوی منسجم، پایدار، دربرگیرنده، و باملاحظه بستگی دارد. مواجهه گسترده با گستره متنوعی از محتوای رسانه ای بین المللی می تواند در خلال زمان نحوه نگاه مردم آمریکا و جهان را نسبت به فرهنگ هایی که هیچ وقت در تماس مستقیم با آنها قرار نداشته اند و شاید هیچ وقت هم نخواهند داشت، دستخوش تغییر قرار دهد. تنها یک کلیک لازم است؛ انتخابی حتی ناآگاهانه برای تماشا کردن یک مجموعه تولیدی خارجی.
البته نحوه کار نتفلیکس، یعنی استفاده از الگوریتم هایی که برپایه انتخاب های قبلی به مخاطب محتوا پیشنهاد می دهند، می تواند مواجهه ابتدایی با محتوای خارجی را به تأخیر بی اندازد. عملکرد هوش مصنوعی در تغذیه ما از آنچه بیشتر طالبش هستیم، می تواند در نهایت قوه ای غافلگیرکننده در راه تحول باشد و باعث بازبینی ما در مورد آنچه تصور می نماییم می دانیم، بشود.
مترجم: مهدی کایینی
منبع: وبلاگ آفتاب
itemprop="bestRating">5
1144
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب