دهمین كنفرانس الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت،
سند الگو بر اهمیت تعامل انسان و محیط صحه می گذارد
شهردار قم اظهار داشت: بخش های گوناگونی در سند الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت، انسان، زندگی و معاش او را بعنوان موتور محرک پیشرفت معرفی کرده و بر اهمیت تعامل انسان و محیط زندگی او صحه می گذارد.
به گزارش وبلاگ آفتاب به نقل از ایسنا، دکتر سید مرتضی سقائیان نژاد در دهمین کنفرانس الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت مقاله خویش را با همکاری کاوه امین، استادیار برنامه ریزی شهری و دبیر گروه اندیشه ورز پیشرفت شهر قم و محسن رنجبر، دانشجوی دکترای مدیریت تطبیقی و توسعه و معاون برنامه ریزی و سرمایه انسانی شهرداری قم با عنوان "تبیین مدل مفهومی شهر هوشمند با نگاه به الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت" عرضه کرد.
وی که مقاله خویش را در سالن شماره دو کنفرانس عرضه کرد در توضیح مقاله اش، اظهار داشت: بخش های گوناگونی در سند الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت، انسان، زندگی و معاش او را بعنوان موتور محرک پیشرفت معرفی کرده و بر اهمیت تعامل انسان و محیط زندگی او صحه می گذارد. در مبانی ضمن اشاره به جامعیت نگاه معرفتی و معیشتی اسلام در تربیت و تأمین کمال و سعادت انسان در دنیا و آخرت، بخش مبانی دین شناختی و ضمن اشاره به جنبه ی راهنما بودن اسلام برای رشد و تمدن سازی و پیشرفت فرد و جامعه و همینطور با تکیه بر خردورزی و بهره مندی از دانش و تجارب انسانی و ارتباط منطقی میان وحی و عقل، در تمام این نمونه ها ارتباط میان نگاه اسلام و میزان بهره مندی خردمندانه انسان از مواهب الهی قابل لمس است. از طرفی هوشمندی انسان را میتوان در میزان خردورزی وی در استفاده از ابزار در هر برهه از تاریخ بشر مشاهده کرد؛ در زمانی با اهلی کردن حیوانات و در زمان دیگر در استفاده از فناوری ارتباطات.
استاد دانشگاه صنعتی اصفهان اظهار نمود: در مقاله ی حاضر تلاش شد با تلفیق سه بینش متفاوت در باب شهر هوشمند یعنی بینش برآمده از دانشگاه، بینشی منطبق بر تجارب و توانمندی های اجرایی در شهرداری و بینشی برخاسته از تعمیق مفاهیم روز در حوزه، نگاه به مقوله ی پیشرفت از یک نگاه فناورانه به نگاهی چند وجهی با مرکزیت انسان مسلمان و با در نظر گرفتن سند الگوی پیشرفت اسلامی ایرانی تغییر یابد.
سقائیان نژاد تصریح کرد: همگرا کردن و تقریب دیدگاه های منشعب از سه سپهر نام برده شده و کانونی ساختن آن، در نقطه ای به نام «شهر هوشمند» بوده است. این فرایند، خصوصا در مجموعه نشست های دوم گروه، با نگاه به دست یافته های مرکز الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت و با توجه به خصلت میزبان بودگی شهرها برای پذیرش هر نوع پیشرفت، نه تنها متمرکز بر شهر در معنای مجرد آن بود، بلکه بر کوشش برای ارتقای کنش متقابل شهر با دیگر انتظامات پیشرفت تاکید داشته است. دیگر آنکه این مدل مفهومی هم اکنون هم در حال بهبود و ارتقا بوده و نسخه نهایی نیست.
وی اضافه کرد: در بخش مبانی عملی(اصول) سند الگوی پیشرفت اسلامی ایرانی در بخش های متفاوت اشاراتی را به این پیوند میان شهر، شهروند و پیشرفت شاهد هستیم: تکریم انسان با عنایت به اقتضائات طبیعی-فطری او و هم خصوصیات شاکله ای و موقعیتی او که بدون شک هوشمندی هم در این مجموعه خواهد گنجید، توامانی مصالح جمعی و منافع فردی و تقدم مصالح جمعی در صورت تزاحم که شناخت و تصمیم سازی در این رابطه می تواند معرف هوشمندی شهری باشد، خانواده محوری در تنظیم ساختارها و مناسبات اجتماعی که در مدل مفهومی شهر هوشمند، تحت شناسه خانواده هوشمند بعنوان یکی از شاخص ها در بخش عناصر سازنده دیده شده است و سبک زندگی که در مدل مفهومی تحت عنوان میزان تمایل به سبک زندگی هوشند، نیل به عدالت فضایی با ایجاد فرصت های رشد برای همه نواحی کشور که بعنوان شاخص در زیرمجموعه مزیت ها و بعنوان مزیت نسبی در مدل مفهومی دیده شده است.
استاد دانشگاه صنعتی اصفهان افزود: شهر هوشمند یکی از تلاشهای متأخر انسان برای ایجاد بستری برای حیاتِ کارآمد و موثر در جهان بوده است؛ انسانی که نه تنها در این شهر زندگی خویش را ادامه می دهد بلکه خود بعنوان جزئی تأثیرگذار و بدون جایگزین از کلیّت شهر درآمده و در تعاملی چند سویه با سایر اجزای شهر قرار می گیرد؛ به بیان شیواتر، انسان در شهر هوشمند، بعنوان عنصر متعالی و رکن اساسی درآمده و سبب شکل گیری شهری می شود که حائز کیفیت هوشمندی (یکی از وصف کننده های صفات انسانی) است.
سقاییان نژاد اظهار داشت: در نگاه صرفاً فناورانه به شهر هوشمند، ابزار هوشمند اساس شکل گیری ارتباط میان انسان و کلیت شهر است؛ به این معنا که انسان بعنوان شهروند این شهر، از راه به کاربردن ابزارِ هوشمند به شهر متصل است و به این شیوه، بعضی از فعالیت ها را به صورت تعاملی با هسته ی هوشمند شهر انجام می دهد و در نهایت نوعی وابستگی میان انسان و شهر شکل می گیرد. اما در نگاه جامع و با رویکرد اسلامی به شهر، حرمت و جایگاه هر شهری به ساکنان آن بازمی گردد. شهر نهادی است که جانی دارد و کالبدی، کالبد هر شهر ساختار فیزیکی آن است و جان هر شهر ساختار فرافیزیکی آن که از آن به شهر شرعی یاد می شود و در این دیدگاه است که پایه و بنیان هوشمندی شهر از صِرف «ابزار»، به «انسانِ هوشمندِ مجهز به ابزار» تغییر می یابد.
وی اظهار داشت: شهروندانی که در هر برهه از زمان با به کار بردن ابزاری که متناسب با شرایط در دست داشته اند، هوشمندانه رفتار کرده اند، بر طبق این رفتار هوشمندانه، کلیتِ شهر هم شاکله ای هوشمند را به منصه ظهور گذاشته است. نمونه هایی از این هوشمندی در کلیت شهری را میتوان در اصفهانِ صفوی، ری در زمان متقدم قاجار و شیراز در قیمومیت زندیه دریافت. در این نگاه به شهر هوشمند، مفهوم شهرهوشمند نه تنها موضوعی نو محسوب نمی گردد، بلکه سابقه ای طولانی و قابل بازنشانی را به نمایش می گذارد.
طبق اعلام روابط عمومی مرکز الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت، استاد دانشگاه صنعتی اصفهان اظهار نمود: تفاوت در دو دیدگاه ذکر شده باعث شد تا احتیاج به مدلی مفهومی برای تبیین دیدگاه اسلامی-ایرانی به مفهوم شهر هوشمند حس گردد و ایجاد چنین مدلی را برای تشریح تعریفی متعالی و منطبق بر اصول اسلامی از شهر هوشمند ضروری گرداند. در این مدل، انسان تبدیل به وجه مقوم و ابزار بدل به وجه ممیز شهر هوشمند می شود که در نهایت و با برقراری ارتباط معنایی میان این دو و ایجاد مفهوم انسانِ هوشمندِ مجهز به ابزارِ هوشمند، و گستراندن چتر معرفتی اسلام بر این مفهومِ نوزاده، شرایط جهت ساخت مدل اجراییِ شهر هوشمندِ اسلامی- ایرانی فراهم می شود.
itemprop="bestRating">5
1011
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب