وبلاگ آفتاب
در قالب یك یادداشت؛

فرهاد قائمیان از رسول ملاقلی پور گفت

فرهاد قائمیان از رسول ملاقلی پور گفت

وبلاگ آفتاب: فرهاد قائمیان در یادداشتی درباره همكاری خود با زنده یاد رسول ملاقلی پور توضیحاتی عرضه داد.


به گزارش وبلاگ آفتاب به نقل از ستاد اطلاع رسانی شانزدهمین جشنواره بین المللی فیلم «مقاومت»، فرهاد قائمیان بازیگر فیلم های سینمایی «هیوا»، «قارچ سمی» و «نسل سوخته» در یادداشتی درباره همکاریهای مشترکش با رسول ملاقلی پور نوشت.
فرهاد قائمیان در این یادداشت نوشته است:
«سال ها قبل از شروع همکاریهای مشترک و رفاقتم با آقا رسول فیلم های وی را دیده بودم و سینمایش را دوست داشتم. سکانسی در «پرواز در شب» است که بسیار مرا متاثر می کند. فصلی که ادای دین به حضرت عباس (ع) و ماجرای کربلا است. همیشه با تماشای این فصل از فیلم دلم می گیرد که سینمای ایران چقدر از این سکانس ها کم دارد. «افق» یک اکشن جنگی خوش ساخت بود، فیلمی جسورانه محصول هوش و جاه طلبی کارگردانش. همان سال ها مصاحبه آقای فریدون جیرانی در ماهنامه «گزارش فیلم» تصویر روشن دیگری از آقا رسول برایم ساخت. کمتر هنرمندی همچون او صادقانه، جسورانه و با شجاعت از خودش صحبت می کند و اجازه می دهد مخاطب به زوایای روشن و تاریک زندگی شخصی اش سرک بکشد. مهر آقا رسول و فیلم هایش با من بود تا روزی که او را به اردبیل دعوت کردیم. آن روزها مسئول کانون فیلم شهر بودم و برای فیلمسازهای مختلف، جلسات مرور آثار برگزار می کردیم.
به پیشنهاد اتابک نادری دوست و همشهری ام از آقا رسول دعوت کردیم و او با اشتیاق پذیرفت و به شهر مادری اش آمد. وقتی مقابل سینما «انقلاب» اردبیل مسؤلان و جمعیت زیادی که به استقبالش آمده بودند، را دید اظهار داشت: «این جا جشنواره است یا مرور آثار؟» آن روز با هم در شهر گشتی زدیم و خانه ای را که در آن به دنیا آمده بود، هم دیدیم. آقا رسول مهربان بود و صاف و ساده. زود خوشحال می شد و دلش رئوف بود. دیدن آن خانه، خاطرات گذشته را برایش زنده کرد.
آن روزها من «سارای» را بازی کرده بودم و فیلم دیده شده بود. آقا رسول در حال ساخت فیلم «هیوا» بود. از راه اتابک به من پیغام داد که فرهاد نقشی کوتاه در فیلم من بازی می کند؟ به رویایم رسیده بودم. جواب دادم: «حتی اگر بگویید یک پلان، با افتخار در فیلم شما بازی می کنم.» در فیلمنامه اولیه عباس میراب تنها یک سکانس حضور داشت، در جلسه حضوری در تهران با آقا رسول پیشنهادی درباره عباس دادم، گفتم: «خوب است عباس که وارد صحنه می شود آوازی بخواند و حرکتی داشته باشد.» آقا رسول نگاهم کرد. شنیده بودم عصبانی و جوشی است، کمی ترسیدم. آخر آن جلسه، موقع شام کاغذی را به سمتم گرفت و با تحکم اظهار داشت: «بخوان.» با نگرانی متن را خواندم و دیدم عباس میرآب پررنگ تر شده. آقا رسول با مهربانی اظهار داشت: «تو پیشنهادهای خوبی خواهی داشت.»
سینمای رسول ملاقلی پور برای من بدون شخصیت او معنایی ندارد. در ذهنم، آن قلب مهربان و چشم های باهوش ثبت شده. می گویند عصبی بود و بداخلاق. اما نه، آقا رسول صادق بود. به آنچه می گفت اعتقاد و باور داشت و پای حرفش می ایستاد. دوستی با او پر از لحظه های خوش بود، بامعرفت بود و بامعرفت ماند. سینمایش را آن طور که شایسته بود قدر ندانستند. مهارت تکنیکی و نبوغش در طراحی صحنه های شلوغ و درگیری را و دغدغه ای که درباره ثبت تاریخ سال های دفاع مقدس داشت. من تجربه هایی متفاوت با او را پشت سر گذاشتم، نقش های متنوعی در فیلم های «هیوا»، «نسل سوخته» و «قارچ سمی» بازی کردم و بیشتر از همه این ها، سال هایی خوش از زندگی را کنارش سپری کردم.
دریغم این است زمان اکران، خیلی از فیلم های وی درک نشد. تجربه گری نوآورانه اش در «سفر به چزابه» یا نگاه اجتماعی اش به تفاوت نسل ها در «نسل سوخته» و یا روایت عاشقانه اش از جنگ در «هیوا» آنطور که شایسته هنر و ذوق او بود ستایش نشد. ما وظیفه داریم برای نسل امروز و آینده از آقا رسول و فیلم هایش بگوییم. از فیلمسازی که عشق به میهن، مهر به خانواده و احترام به قهرمانان وطن را می دانست و در فیلم هایش خاطرات مردمانی را ثبت نمود که خون پاکشان ضامن بقای این سرزمین است.»


منبع:

1399/07/02
09:47:31
itemprop="bestRating">5
1963
تگهای خبر: بازی , هوش
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)

تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب
لطفا شما هم نظر دهید
= ۹ بعلاوه ۴
Aftablog

aftablog.ir - مالکیت معنوی سایت وبلاگ آفتاب متعلق به مالکین آن می باشد