تلاش یک مادر برای تحصیل دخترش مستندسازان برای حقشان مقاومت نمی کنند
وبلاگ آفتاب: علیرضا سعیدی کیاسری کارگردان فیلم مستند آخرین چراغ با اشاره به موضوع این اثر اظهار داشت که مستندسازان برای احقاق حقشان مقاومت نمی کنند.
علیرضا سعیدی کیاسری کارگردان فیلم مستند «آخرین چراغ» در گفتگو با خبرنگار مهر در رابطه با موضوع این مستند اظهار داشت: این مستند در رابطه با زندگی مادری است که برای ادامه تحصیل دخترش تلاش می کند. علت اینست که خودش تحصیل کرده بوده و در شهر زندگی می کرده، اما به سبب ازدواج، زندگی اش تغییر می کند. وی ادامه داد: داستان از این مقرر است که این مادر در شهر زندگی می کرده و تا دیپلم در رشته کودک یاری درس خوانده بوده، در مرکز بهداشت کار می کرده است. بر مبنای شناختی که پدر و مادرش از خانواده آقای داماد داشتند، با هم ازدواج می کنند. این دختر که کاملا در شهر بزرگ شده بود، مجبور می شود به دل کوهستان های جنوب مازندران برود. در آنجا، بدون این که کوچکترین آشنایی با کار دامداری داشته باشد، وارد زندگی ای می شود که حرفه اصلی آن دامداری است و همه چیز را از صفر یاد می گیرد. حال بیشتر از بیست سال از زندگی مشترک آنها می گذرد و او یک دامدار حرفه ای است، اما از آن آینده ای که می توانست داشته باشد و از ادامه تحصیل و شغلی که به آن علاقه داشت، بازمانده است. این ناکامی، حسرتی همیشگی در دل او بوجود آورده است. سعیدی با اشاره به کوشش های مادر برای فرستادن دخترش به مدرسه اظهار داشت: حال دختر نوجوان او، که تنها فرزند آن آبادی است (چون تقریبا همه ساکنان روستا به شهر کوچ کرده اند و کمتر از تعداد انگشتان یک دست در آنجا ساکن هستند)، تنها نوجوان و تنها دختر آن روستا است. مدرسه روستای خودشان به سبب نبود دانش آموز تعطیل شده است. در روستای همجوار نیز فقط تا کلاس ششم درس می خواندند و آن مدرسه هم فقط سه دانش آموز داشت که آن هم تعطیل شده است. به همین دلیل، مادر مجبور می شود برای ادامه تحصیل دخترش، مبارزه ای را با خانواده و شرایط شروع کند تا دخترش بتواند درس بخواند و آینده اش مانند آینده خود او نشود. این مسیر به صورت طبیعی، مشکلات و چالش های خاص خویش را به همراه دارد. این مستندساز در رابطه با رویکرد این مستند نسبت به قصه توضیح داد: من نخواستم با هیجانات تصنعی یا کنش های ساختگی در این فیلم فضاسازی کنم. من به شیوه ناداستان وارد این قصه شدم و از زبان مادر، به فضای ذهنی و درونیات او پرداختم. تم اصلی فیلم من «صبر و سکوت» است یعنی این مادر با پایداری، مقاومت و صبری که از خود نشان می دهد، در نهایت موفق می شود شرایطی فراهم آورد که فرزندش بتواند به تحصیل ادامه دهد. حالا که با شما صحبت می کنم، دخترش ستایش در کلاس هفتم در شهر نکا در مازندران مشغول تحصیل است. وی با اشاره به این که ایده ساخت مستند از یک خبر نشأت گرفته است، اظهار داشت: مدتی پیش خبری انتشار یافته بود در رابطه با پدربزرگی که با اسب، نوه خویش را هر روز به روستای همجوار می برد تا به مدرسه برود. بامداد او را می برد و عصر بازمی گرداند. این پدربزرگ بیشتر از ۸۰ سال سن و پای معلولی نیز دارد. ما این خبر را پیگیری کردیم، با آنها تماس گرفتیم و برای تحقیقات میدانی به خانه شان رفتیم. آنجا متوجه شدیم ماجرا جالب تر از این حرف هاست.
سعیدی افزود: گاهی اوقات اسب مریض می شد، گاهی پدربزرگ امکان این کار را نداشت و گاهی نیز مجبور می شدند پیاده بروند. تا این که مادر مجبور می شود موتورسواری یاد بگیرد. آنها یک موتور تهیه می کنند و مادر با مشقت فراوان موتورسواری را یاد می گیرد. این کارگردان با اشاره به این که با مستند «آخرین چراغ» در نوزدهمین جشنواره «سینماحقیقت» ثبت نام کرده است، اظهار داشت: من جشنواره «سینماحقیقت» را از سالهای گذشته به خوبی می شناسم و آنرا به شکل جدی پیگیری می کنم. از دید من، وجود جشنواره ای مانند «سینماحقیقت» یک الزام برای فضای هنری کشور ما است. ما باید این فرصت را قدر بدانیم. همه ما آگاهیم که هر سازمان و هر جشنواره ای نقاط ضعف و قوت خویش را دارد و این امری بدیهی است، حتی جشنواره های درجه یک جهان. وی تصریح کرد: مسئله ای که برای من دغدغه است، اینست که مستندسازان برای احقاق حق خود مقاومت چندانی نمی کنند و چندان وارد میدان نمی شوند. شما می بینید که مستندسازان با شما صحبت می کنند، دغدغه دارند، از کاستی ها، چالش ها، آرزوها و مشکلات فرایند تولید می گویند، اما وقتی از آنها می خواهیم که این صحبت ها را به رسانه ای منتشر کنند اغلب می گویند: «به دلیل ملاحظات مختلف، نمی توانیم این حرف ها را بزنیم؛ چون ممکنست سازمان ها، نهادها و بنیادهایی که از آنها بودجه می گیریم، نسبت به ما زاویه بگیرند و نگاه دیگری به ما داشته باشند». این ترس موجب می شود که آنها از حق حقیقی خود دور بمانند. سعیدی متذکر شد: من به عنوان کسی که هم در عرصه رسانه فعال است و هم در فیلمسازی، معتقدم اگر مستندسازان مانند بعضی از عزیزان که راحت حرف هایشان را می زنند، صحبت کنند، چرخ توسعه فضای مستند ایران تندتر و روان تر خواهد چرخید. قرار نیست کسی یقه گیری کند یا مچ گیری صورت گیرد. از دید من، این کار موجب هم افزایی و تعامل می شود و این گفتمان می تواند به نتایج مطلوبی بینجامد. ما نباید از نقد و ارایه دیدگاه بترسیم. چه خوب است که این دیدگاه ها ارایه شوند. چه بسا مدیران سازمان سینمایی، مرکز گسترش و سایر نهادهای متولی تولید مستند، با شنیدن این حرف ها و آگاهی از چالش های موجود، بتوانند فضای بهتری برای سینما ایجاد کنند و مستندسازان نیز تولیدات بهتری داشته باشند. وی افزود: بعضی از دوستان مستندساز، فیلم های مستند کوتاه تولید کرده اند و وقتی دلیلش را جویا می شویم، می گویند که طرح اولیه شان برای یک مستند بلند بود، اما به سبب نبود بودجه و مشکلات لجستیکی، مجبور شده است آنرا به شکل کوتاه تولید نماید. این یک درد بزرگ است و آنها می گویند با عنایت به تنگناهای اقتصادی، تولید فیلم از صفر تا صد برایشان مقرون بصرفه نیست و ملزم به ساخت فیلم کوتاه هستند. این مستندساز در آخر تصریح کرد: وجود جشنواره «سینماحقیقت» کاملا به سود سینمای مستند ایران است و این رویداد باید ادامه پیدا کند. همه ما باید کنار هم، با ارایه دیدگاه، نقد سازنده، نشان دادن چاره و گفتگو، تلاش نماییم تا سال به سال جشنواره «سینماحقیقت» را از آن چه که هست، کیفی تر و بهتر نماییم. این هدف دور از دسترسی نیست که روزی ببینیم جشنواره به سازوکاری دست یافته که رضایت اغلب مستندسازان و فعالین سینمای مستند ایران را جلب نماید.
حرف آخر اینکه سعیدی با اشاره به کوشش های مادر برای فرستادن دخترش به مدرسه گفت: حال دختر نوجوان او، که تنها فرزند آن آبادی است (چون حدودا همه ساکنان روستا به شهر کوچ کرده اند و کمتر از تعداد انگشتان یک دست در آنجا ساکن هستند)، تنها نوجوان و تنها دختر آن روستا است. شما می بینید که مستندسازان با شما صحبت می کنند، دغدغه دارند، از کاستی ها، چالش ها، آرزوها و مشکلات مراحل ساخت می گویند، اما وقتی از آنها می خواهیم که این صحبت ها را به رسانه ای منتشر کنند اغلب می گویند: به سبب ملاحظات مختلف، نمی توانیم این حرف ها را بزنیم؛ چون ممکنست سازمان ها، نهادها و بنیادهایی که از آنها بودجه می گیریم، نسبت به ما زاویه بگیرند و نگاه دیگری به ما داشته باشند. قرار نیست کسی یقه گیری کند یا مچ گیری صورت گیرد.
این مطلب آفتاب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات کابران آفتاب در مورد این مطلب