فیلم نماینده فلسطین در اسکار چه طور ساخته شد؟
به گزارش وبلاگ آفتاب، آن ماری جاسر در افتتاحیه فیلم فلسطین 36 در تورنتو از این فیلم به عنوان تصویرگر یکی از مهم ترین لحظات تاریخ برای خودش به عنوان یک فلسطینی یاد کرد.
به گزارش وبلاگ آفتاب به نقل از ورایتی، آن ماری جاسر کارگردان فلسطینی، همزمان با نخستین نمایش جهانی فیلم جدید خود «فلسطین ۳۶» در جشنواره بین المللی فیلم تورنتو (TIFF)، در رابطه با این فیلم صحبت کرد. درام تاریخی «فلسطین ۳۶» که نماینده فلسطین در رقابت اسکار بین المللی ۲۰۲۶ است، چهارمین فیلم بلند این کارگردان و محصول مشترک فلسطین، بریتانیا، فرانسه، دانمارک، قطر، عربستان سعودی و اردن است که هیام عباس و جرمی آیرونز در آن بازی می کنند. ماجرای این فیلم در سال ۱۹۳۶ اتفاق می افتد و به منطقه ای ناآرام می پردازد که در آن تعداد رو به ازدیادی از مهاجران یهودی از موج یهودستیزی در اروپا فرار می کنند تا خانه های جدیدی در منطقه پیدا کنند، در حالیکه جمعیت فلسطینی در بزرگترین و طولانی ترین قیام ضد حکومت ۳۰ ساله بریتانیا متحد می شوند. کشاورزان فلسطینی، ساکنان شهر، انقلابیون و افسران بریتانیایی شخصیت های اصلی این فیلم را می سازند تا خطرات انسانی درحال وقوع در آن مقطع را به تصویر بکشند. این فیلم نخستین نمایش جهانی خویش را ۵ سپتامبر در جشنواره بین المللی فیلم تورنتو تجربه نمود. شرکت واترملون پیکچرز حقوق آمریکای شمالی را به دست آورده و کمپانی های فرانسوی «MK۲» و «لاکی نامبر» به صورت مشترک حقوق بین المللی فیلم را در اختیار دارند. آن ماری جاسر در گفتگویی در رابطه با فیلم چنین صحبت کرد:
*آیا این فیلم دیدگاه جدیدی از قیام فلسطینیان ضد قیمومیت بریتانیا عرضه می کند؟
بله همچنین است. این برای من هم مطرح بود که چرا این داستان قبل از این بررسی نشده است؟ این یکی از محوری ترین لحظات تاریخ ما فلسطینیان است و صحنه را برای همه چیز، کاملا هر چیزی که بعد از آن می آید، آماده می کند.
*چگونه برای چنین تولید عظیمی آماده شدید؟
در سطح عملی، ما پیش تولید را ۱۰ ماه پیش از فیلمبرداری شروع کردیم، در حالیکه بشکل معمول پیش تولید رسمی را ۳ ماه قبل از فیلمبرداری شروع می نماییم، اما از آنجائیکه وسعت این کار بسیار زیاد و بزرگترین فیلمی بود که هر یک از ما تابحال در آن کار کرده بودیم، می خواستیم کار را درست انجام دهیم. ماه ها در لوکیشن، آماده سازی، ساخت، کاشت محصولات کشاورزی و گلدوزی لباس ها وقت صرف کردیم. ما یک روستای کامل در کرانه باختری را بازسازی کردیم، خودرو های قدیمی ارتش بریتانیا را در یک آهنگری در نابلس ساختیم چون تک تک جزئیات ضروری بودند. از نظر کارگردانی خودم، روال کار مثل همیشه بود، اما وسعت کار بسیار زیاد بود. بازیگران بیشتر بودند، لوکیشن های بیشتر، پول بیشتر، همه چیز بیشتر بود. من از هر یک از بازیگران خواستم که برای نقش های خود آماده شوند؛ از آموزش اسب سواری، آموزش رقص، نان پزی سنتی، آموزش لهجه و آموزش تایپ. حتی سربازان سیاهی لشکر بریتانیایی در اردوگاه آموزشی نظامی شرکت کردند.
*و در نهایت به یک ظاهر بسیار اصیل دست یافتید.
اصالت برای من مهم می باشد. می خواستم از هر نظر به آن دوره وفادار باشم، با این حال از آزادی سینما و خلاقیت لذت ببرم. همکاری هنری با تیم بخش بزرگی از کار است. نایل کنج طراح تولید من و تیمش و هلال جبارین مسئول لوازم صحنه، همگی فلسطینی هستند و عمیقاً درگیر دنیای بصری ما، ظاهر ما، لباس ما، خاستگاه ما و کل تاریخ ما هستند. ابتدا، بزرگترین مشکلات حول این حقیقت می چرخید که ما مجبور بودیم همه چیز را بسازیم یا خلق نماییم... مشکل اصلی دیگر این بود که ما به روستایی برای فیلمبرداری نیاز داشتیم. از آنجائیکه ۵۵۰ روستای ما بعد از سال ۱۹۴۸ تخریب شدند، پیدا کردن این مکان کار آسانی نبود. مدیر لوکیشن ما عاقبت روستایی را پیدا کرد که هنوز تا حدی در کرانه باختری پابرجا است. ما روستا را مرمت و بازسازی کردیم و همینطور مجبور شدیم مزارع محصولات کشاورزی شامل تنباکو و پنبه و همه چیزهای دیگری را که فلسطینی ها قبلاً کشت می کردند، بکاریم.
*و اما مشکلات غیرمنتظره چطور؟
ابتدا، کل فیلم برای فیلمبرداری در فلسطین آماده شده بود و قرار بود بخش زیادی از آن در بیت لحم، شهر من گرفته شود. نخستین روز فیلمبرداری ما برای ۱۴ اکتبر ۲۰۲۳ برنامه ریزی شده بود. وقتی همه چیز از هم پاشید و نسل کشی آغاز شد، خویش را در موقعیت جدیدی یافتیم. موقعیتی که هیچگاه تصور نمی کردیم در آن قرار بگیریم. ما ویران شده بودیم، اما می دانستیم تنها کاری که باید انجام دهیم اینست که ادامه دهیم. اردن خانه جدیدی برای تولید و پشتیبانی شد و ما مجبور شدیم همه چیز را از صفر شروع نماییم. فیلمبرداری در خیلی از لوکیشن های فلسطین نا ممکن شد و ما آنها را در اردن فیلمبرداری کردیم. با گذشت زمان و بدتر شدن اوضاع، فرصت هایی برای فیلمبرداری در یونان، مالت، مراکش یا قبرس به ما عرضه شد. اصالت هنوز برای من در اولویت بود و در آن مقطع حتی بیشتر از پیش مهم تر به نظر می رسید. ما مجبور بودیم این فیلم را در سرزمینی که در رابطه با آن است، با مردمی که در رابطه با آن است، فیلمبرداری نماییم. نمی توانستم تصور کنم که این کار را بدون جامعه خودم انجام دهم و نمی خواستم در زمانی که مردم ما برای وجود خود مبارزه می کنند، یک فیلمساز تبعیدی شوم. بازگشت به فلسطین برای اتمام فیلم یک پیروزی تلخ و شیرین بود.
منبع: وبلاگ آفتاب
این مطلب آفتاب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات کابران آفتاب در مورد این مطلب