درمانی جدید برای مبارزه با سرطان مغز
به گزارش وبلاگ آفتاب، یک درمان مبتنی بر نانوذرات که توسط محققان دانشگاه ییل و دانشگاه کنتیکت توسعه یافته است قابلیت مبارزه با گلیوبلاستوما را دارد.
به گزارش وبلاگ آفتاب به نقل از ایسنا و به نقل از ییل نیوز، تعدادی از پژوهشگران دانشگاه ییل و دانشگاه کنتیکت یک درمان مبتنی بر نانوذرات بوجود آورده اند که چندین عامل در گلیوبلاستوما (یک نوع تهاجمی و کشنده سرطان مغز) را مورد هدف قرار می دهد.
درمان جدید از نانوذرات چسبنده زیستی استفاده می نماید که به محل تومور می چسبند و سپس به آرامی اسیدهای نوکلئیک پپتیدی سنتز شده ای را که حمل می کنند آزاد می کنند. این اسیدهای نوکلئیک پپتیدی میکرو آر. ان. ای های(یعنی رشته های کوتاه آر. ان. ای که در بیان ژن نقش دارند) خاصی را مورد هدف قرار می دهند. به صورت خاص، آنها به سمت نوعی از میکرو آر. ان. ای با بیان بیش از اندازه به نام «oncomiRs» که به تکثیر سلول های سرطانی و رشد تومور منجر می شود، هدایت می شوند.
هنگامی که اسیدهای نوکلئیک پپتیدی به oncomiRها متصل می شوند، فعالیت تحریک کننده تومور را متوقف می کنند. در این مطالعه محققان لابراتوار های پروفسور «مارک سالتزمن» از ییل و «رامان باهال» از دانشگاه کنتیکت با یکدیگر همکاری کردند. به قول محققان، برخلاف تلاشهای مشابهی که در یک زمان تنها یک oncomiR را هدف قرار می دهند، این درمان دو مورد را مورد هدف قرار می دهد و همین مساله سبب می شود تاثیر آن بر سلول های سرطانی قوی تر شود. موش های آزمایشی که این درمان را دریافت نمودند، به صورت قابل توجهی بیشتر از موش های کنترل شده زنده ماندند.
سالتزمن اظهار داشت: این درمان می تواند هر دو هدف را همزمان از بین ببرد و سبب افزایش بقا شود. این نتایج بهترین نتایجی است که تاکنون در این نوع تومور مغزی تهاجمی دیده ام. یکی از چالش های توسعه این درمان، طراحی عوامل ضد سرطان معروف به antimiRs بود، به صورتی که دو نوع مختلف بتوانند در یک نانوذره قرار گیرند.
باهال، اظهار داشت: ما تمام این ترکیبات را سنتز کردیم و به این ایده رسیدیم که لازم نیست هر بار یک oncomiR را هدف قرار دهید. حالا می توانیم در رابطه با چندین هدف oncomiR فکر نماییم. در این مطالعه محققان oncomiR های معروف به miR-۱۰b و miR-۲۱ را هدف قرار دادند که هر دو در گلیوبلاستوما بسیار رایج هستند. با این وجود، درمان های آینده را میتوان به سادگی برای بیماران خاص طراحی کرد.
سالتزمن این درمان را تداخل دو فناوری می نامد. او اظهار داشت: یکی فناوری نانوذرات چسبنده زیستی است که ما قبلاً توسعه داده بودیم و آنرا با این فناوری اسید نوکلئیک پپتیدی که رامان توسعه داده بود، تلفیق کردیم.
یافته های این مطالعه در مجله «Science Advances» انتشار یافته است.
itemprop="bestRating">5
468
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب