احتمال برخورد یک شراره خورشیدی به پارکر
وبلاگ آفتاب: کاوشگر خورشیدی ˮپارکرˮ ناسا ممکنست در حین پرواز به سمت خورشید با شراره های خورشیدی برخورد کند و در عین حال تصاویر حیرت انگیزی از آنها ثبت کند.
به گزارش وبلاگ آفتاب به نقل از ایسنا و به نقل از آی ای، کاوشگر خورشیدی پارکر که فضاپیمایی به اندازه یک خودروی کوچک است، در طول فعالیت حداقلی خورشید در دوره منظمی از کارهای خورشیدی در یک چرخه ۱۱ ساله، در سال ۲۰۱۸ به فضا پرتاب شد. از آن زمان تا حالا اتفاقات بسیاری رخ داده است. حالا این فضاپیما باید از میان مواد داغ غیرقابل تصور، در صورتیکه با مواد خشن خورشید بمباران می شود، سفر کند.
این فضاپیما در تاریخ ۶ سپتامبر به سیزدهمین حضیض یا برخورد نزدیک خود، در زمانی که لکه ای به اندازه کره زمین به سرعت روی خورشید به وجود آمده بود و خورشید چندین شراره خورشیدی و طوفان های ژئومغناطیسی به وجود آورده بود، به خورشید نزدیک شد.
"نور رئوفی"، دانشمند پروژه کاوشگر خورشیدی پارکر در لابراتوار فیزیک کاربردی جانز هاپکینز در اطلاعیه ای اظهار داشت: هیچ کس قبلاً در طول یک رویداد خورشیدی تا این حد نزدیک به خورشید پرواز نکرده است. داده ها کاملاً جدید خواهند بود و ما بطور قطع چیزهای زیادی از آن خواهیم آموخت.
ناسا اوایل تابستان امسال گزارش داده بود که چرخه خورشیدی فعلی خورشید از پیش بینی ها فراتر رفته است. بگفته رئوفی، وقتی خورشید تغییر می کند، محیط اطراف خودرا نیز تغییر می دهد. فعالیت آن هم اکنون خیلی بیشتر از آن چیزی است که ما انتظار داشتیم.
این دانشمند انتظار دارد که با نزدیک شدن پارکر به این حضیض که فقط ۵.۳ میلیون مایل از خورشید فاصله دارد، سطح بالای فعالیت خورشیدی ادامه یابد.
ناسا گزارش داد که این فضاپیما هنوز در برخوردهای نزدیک خود از میان یک شراره خورشیدی یا یک پرتاب جرم تاجی(CME) پرواز نکرده است، اما ممکنست این مساله در ماه آتی تغییر کند و داده های حاصل از آن پیشگامانه خواهد بود.
البته گفتنی ست که پارکر برای مقاومت در مقابل هر چیزی که خورشید می تواند به سمت آن پرتاب کند، تولید شده است.
مشاهدات پارکر به درک فیزیک خورشید و همین طور به پیش بینی بهتر آب و هوای فضایی که می تواند بر شبکه های الکتریکی، ارتباطات و سیستم های ناوبری، فضانوردان و ماهواره ها در فضا و موارد دیگر تأثیر بگذارد، کمک می نماید.
دستگاه تصویرساز میدان وسیع پارکر موسوم به WISPR قبلاً برخی از CMEها را از فاصله دور تصویربرداری کرده است که منجر به اکتشافات غیرمنتظره در مورد ساختار آنها شده است. با این وجود، بااینکه خورشید نسبت به مشاهدات پیشین پارکر فعال تر شده است، اما اپراتورهای آن نگران حوادث نامطلوب برای این فضاپیما نیستند.
"داگ راجرز"، هماهنگ کننده مرکز عملیات علمی این ماموریت می گوید: کاوشگر خورشیدی پارکر برای مقاومت در مقابل هر چیزی که خورشید می تواند به سمت آن پرتاب کند، تولید شده است. نه فقط سپر حرارتی مخصوص پارکر و یک سیستم خودمختار به صیانت از این ماموریت کمک می کنند، بلکه در صورت لمس پارکر توسط خروج جرم تاجی خورشید نیز فضاپیما در امان خواهد ماند.
پارکر توسط لابراتوار فیزیک کاربردی جانز هاپکینز طراحی شد و در مرکز "فناوری های پیشرفته کربن-کربن" با استفاده از فوم کامپوزیت کربنی که بین دو صفحه کربنی قرار گرفته است، ساخته شد. این عایق سبک وزن مملو از رنگ سفید سرامیکی روی صفحه رو به خورشید آنست تا حداکثر حرارت ممکن را منعکس کند. این سپر حرارتی برای مقاومت در مقابل دمای ۳۰۰۰ فارنهایت (۱۶۵۰ درجه سانتیگراد) تولید شده است که می تواند هر گرمایی را که خورشید می تواند به آن تحمیل کند، تحمل کند و حدودا تمام ابزار دقیق پارکر را ایمن نگه دارد.
اما همه ابزارها پشت این سپر حرارتی نیستند. به عنوان مثال سنسوری که برای اندازه گیری شار یون و الکترون و زوایای جریان باد خورشیدی طراحی شده است، یکی از ابزارهایی است که سپر حرارتی از آن محافظت نمی کند.
با در نظر گرفتن شرایط خشن اتمسفر خورشیدی، فناوری هایی که قبلا موجود نبودند، باید مهندسی می شدند تا اطمینان حاصل شود که ابزارهای پارکر زنده می مانند و خوانش های دقیقی را انتقال می دادند.
سیم کشی الکترونیکی آن نیز یک چالش دیگر بود. کابل ها به طور معمول در اثر قرار گرفتن در معرض تابش گرما در چنین فاصله نزدیکی تا خورشید، ذوب می شوند. دانشمندان برای غلبه بر این مشکل، لوله های کریستالی یاقوت کبود ساختند و سیم ها را از نیوبیوم ساختند و برای اطمینان از این که ابزارها در آن محیط خشن سالم می مانند، تابش گرمای شدید خورشید را در لابراتوار تقلید کردند و در نهایت مشخص شد که سیستم های خنک کننده در سپر حرارتی، آرایه های خورشیدی و ابزار دقیق را در گرمای خورشید خنک نگه می دارند.
این فضاپیما به شکلی طراحی شده است که خودرا ایمن نگه دارد و بطور خودران در راه رسیدن به خورشید باشد. چندین سنسور که در امتداد لبه سپر حرارتی به بدنه فضاپیما متصل شده اند، در صورت تشخیص نور خورشید به کامپیوتر مرکزی هشدار می دهند. سپس فضاپیما می تواند موقعیت خودرا برای صیانت از حسگرها و بقیه ابزارها اصلاح نماید.
عامل دیگری وجود دارد که حضیض سیزدهم پارکر را خاص تر می کند.
کاوشگر "سولار اوربیتر" متعلق به آژانس فضایی اروپا و ناسا، خورشید را از همان زاویه پارکر اما ۵۸.۵ میلیون مایل دورتر مشاهده خواهدنمود.
رئوفی تاکید می کند: با ترکیب داده های چند ماموریت فضایی و حتی رصدخانه های زمینی می توانیم تصویر بزرگ تری را درک نماییم. ما در این مورد، با پارکر و سولار اوربیتر که از فواصل مختلف خورشید را رصد می کنند، قادر خواهیم بود تکامل باد خورشیدی را مطالعه نماییم و داده هایی را هنگام عبور از پارکر و سپس سولار اوربیتر جمع آوری نماییم.
با این حال، این نخستین بار نیست که پارکر و سولار اوربیتر برای یکی از حضیض های پارکر همسو می شوند. در عین حال، تیم عملیات پارکر به رویارویی های نزدیک آینده چشم دوخته اند.
دانشمند پروژه کاوشگر خورشیدی پارکر اضافه کرد: در صورتیکه خورشید ساکت بود، ما سه سال علم زیادی را به دست آوردیم. اما دیدگاه ما نسبت به باد خورشیدی و تاج خورشیدی هم اکنون کاملاً متفاوت خواهد بود و ما بسیار کنجکاو هستیم که ببینیم در آینده چه خواهیم آموخت.
itemprop="bestRating">5
392
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب