در گزارش وبلاگ آفتاب مطرح شد؛
گنجینه فنی تئاتر ایران را دریابیم
وبلاگ آفتاب: امکانات نوری همچون داشته های تئاتر ایران هستند که تعدادی از آنها نظیر پروژکتورهای قدیمی قدمتی بیش از 80سال دارند و جزو گنجینه تئاتر ایران به حساب می آیند، گنجینه ای که درحال خاک خوردن است.
به گزارش وبلاگ آفتاب به نقل از مهر، اصولاً به داشته های تئاتری مان بی تفاوت هستیم، از بنا گرفته تا امکاناتی که به مرور زمان بر ارزش تاریخی، فرهنگی و بطور کل مادی و معنوی آنها افزوده می شود. برای مان فرقی نمی کند چه بلایی بر سر تئاتر شهر بعنوان میراثی فرهنگی و هنری می آید و اصلاً اهمیتی نداشت که تئاتر نصر با آن همه تأثیرگذاری و اسناد و مدارکی که در آن بود بسته و تخریب شده و مکانی که قرار بود روزی به موزه تئاتر ایران تبدیل گردد، به مخروبه تبدیل گشته است.
با توجه به این روند به طور قطع جزییات داشته های تئاتری مان نیز از اهمیت کمتری برخوردار خواهند شد؛ از مواد تبلیغی قدیمی تئاتر گرفته تا تجهیزات و امکانات نور، صدا و صحنه.
در این بین هستند افرادی که دغدغه حفظ و نگهداری داشته هایمان را دارند و نسبت به آنها بی تفاوت نیستند. تعدادی از این افراد با دغدغه و هزینه شخصی به نگهداری برخی وسایل و امکانات که بصورت خصوصی تهیه شده و در اختیار دولت نیستند می پردازند و برخی دیگر نیز به شکل های مختلف به اهمیت برخی داشته های تئاتری می پردازند که در اختیار بدنه دولتی است و متأسفانه بدنی دولتی هم ارزشی برای حفظ و نگهداری آنها قائل نیست.
مجتبی گیویان از همکاران با سابقه واحد نور مجموعه تئاتر شهر و اداره تئاتر است که تعطیل شد. وی در نیمه دوم دهه ۸۰ و زمانی که اداره تئاتر همچنان برقرار بود مبادرت به برگزاری نمایشگاهی کرد که در آن حدود ۳۰ پروژکتور قدیمی تئاتر در معرض دید مخاطبان و علاقه مندان به تئاتر قرار گرفته بود.
وی در گفتگو با خبرنگار مهر درباره آن نمایشگاه و پروژکتورهایی که در آن به نمایش گذاشت، توضیح داد: نیمه دوم دهه ۸۰ بود که برخی از پروژکتورهای قدیمی بلااستفاده در اداره تئاتر را بصورت شخصی تعمیر و با بهره گیری از تجربیات افراد فنی قدیمی تئاتر شناسنامه ای برای هر کدام از آن پروژکتورها تهیه کردم. در این نمایشگاه نزدیک به ۳۰ پروژکتور از برندهای رنک استراند، هوفمایستر، گراش اند فوگل، سینوتار، زیمنس، میتسوبیشی و تعدادی مدل ساخت ایران و تعدادی با هویت نامعلوم و متفرقه گردآوری و نمایش داده شد.
گیویان درباره سرانجام این پروژکتورها تصریح کرد: این پروژکتورها چون جزو اموال اداری و دولتی بود در اداره تئاتر باقی ماند و وقتی از اداره تئاتر بیرون آمدم و بعد هم که اداره تئاتر تعطیل شد دیگر خبری از این پروژکتورها ندارم. پس از کاری که من در اداره تئاتر کردم، در تماشاخانه سنگلج نیز چنین کاری انجام و برخی از امکانات فنی این تماشاخانه نیز آرشیو شد.
وی افزود: هم اکنون تعدادی پروژکتور قدیمی در مجموعه تئاتر شهر، تعدادی در تالار وحدت و تعدادی هم در تماشاخانه سنگلج هست ولی نمی دانم پس از تعطیلی اداره تئاتر پروژکتورهای قدیمی موجود در آن در چه وضعیتی هستند.
این فعال با سابقه عرصه نور و نورپردازی تئاتر معتقد می باشد اجازه دسترسی به این امکانات قدیمی نور تئاتر داده شود و زیر نظر فرد و مدیریتی مشخص همه آنها جمع آوری شوند.
گیویان با اعلان اینکه برخی پروژکتورها و امکانات نوری تئاتر ایران از قدمت بسیار بالایی برخوردار می باشند و ارزش تاریخی و مادی بالایی دارند، متذکر شد: برخی دیگر از امکانات و گنجینه عجیب و غریب نور و فنی تئاتر در انبارهای احمدآباد مستوفی و جاده کرج وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تلنبار شده و درحال از میان رفتن هستند.
وی تاکید کرد: در دوره های مختلف امکانات و تجهیزات نور برای تئاتر ایران خریداری، نگهداری و استفاده شد و هم اکنون شکل ابزار بلااستفاده را دارند. این اقلام نظیر دستگاه های نور و صدا و پروژکتور در بحث اجرائی تئاتر همراه با هنرمندان و چهره های با سابقه تئاتر فعالیت نموده اند ولی از آنجایی که این امکانات زبان ندارند در انبارها و بعنوان وسایل اسقاطی نگهداری می شوند. نیاز است با اجازه دسترسی این امکانات و تجهیزات گردآوری و آرشیو شوند تا بعنوان گنجینه فنی تئاتر ایران از آنها مراقبت و برای مخاطبان و علاقه مندان به تئاتر نمایش داده شوند.
گیویان با اشاره به ارزش و قدمت تاریخی پروژکتورهای استفاده شده در تئاتر، اظهار داشت: بطور مثال خانواده رنک استراند و همین طور برند زیمنس و هوفمایستر دارای زیر مجموعه وسیعی از مدلها بوده، از پروژکتورهای نمایشگاهی ۱۰۰ وات گرفته تا مدلهای تئاتری با توان ۶۵۰ وات تا ۲۰۰۰ وات و با شکل ها و کارکردهای متفاوت. دیمرهای فلکه ای و پروژکتورهای آنالوگ جزو امکانات تاریخی تئاتر ما محسوب می شوند که متأسفانه درحال خاک خوردن هستند.
وی در انتهای سخنان خود درباره ارزش پروژکتورهای قدیمی تئاتر اشاره کرد: سال ۹۱ بوسیله ایمیل درباره مدلی از پروژکتور برند رنگ استراند با این کمپانی مکاتبه و اطلاعات فانی آنرا خواستم تا بتوانم مدل مدنظر را که در اختیار داشتیم تعمیر کنم. شرکت تولید کننده در پاسخ به من ایمیلی زد و پرسید که آیا این مدل از پروژکتور را دارم یا نه برای اینکه خود شرکت دیگر این مدل را نداشت و برای قراردادن آن در موزه کمپانی حاضر بود این مدل را به قیمت بالایی از من خریداری کند. من به آنها پاسخ دادم که این پروژکتور از اموال دولتی است و فروش آن امکانپذیر نیست. متأسفانه چنین امکانات باارزش و تاریخی تئاتری درحال از میان رفتن و خاک خوردن هستند و ما نسبت به آنها بی توجه هستیم.
منبع: aftablog.ir
itemprop="bestRating">5
1064
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب