واكنش همجوشی هسته ای در خورشید برای نخستین بار شناسایی شد
وبلاگ آفتاب: یك مطالعه جدید به یكی از بزرگترین كشف های فیزیك در هزاره جدید رسیده است كه می تواند به توضیح دلیل وجود همه چیز كمك نماید.
به گزارش وبلاگ آفتاب به نقل از ایسنا و به نقل از آی ای، پژوهشگران پروژه "بورکسینو"(Borexino) که از سال ۱۹۹۰ شروع شده است، برای اولین بار در جهان ذراتی به نام "نوترینو" را در خورشید شناسایی نمودند که از آن می توان به همجوشی کربن-نیتروژن-اکسیژن(CNO) درون خورشید پی برد.
این یافته، پیشبینی های نظری را که در ارتباط با دهه ۱۹۳۰ میلادی است، تأیید می کند.
مدت هاست که دانشمندان تصور می کردند چرخه همجوشی کربن-نیتروژن-اکسیژن(CNO) نوع اصلی همجوشی در جهان است. با این وجود در خورشیدِ "نسبتاً خنک" ما نسبت به ستاره های دیگر، این چرخه تنها یک درصد از انرژی آنرا فراهم می آورد که همین موضوع، تشخیص آنرا دشوار می کند.
هنگامی که این کشف جدید انجام شد، آشکارساز مشهور "بورکسینو" به سختی در جستجو بود تا بتواند نوترینوهایی را که طی همجوشی هسته ای در هسته خورشید تولید می شود، شناسایی کند. این آشکارساز چندین دهه برای اندازه گیری نوترینوهای حاصل از واکنش زنجیره ای پروتون-پروتون خورشید صرف کرده بود.
با این وجود، شناسایی نوترینوهای CNO کاملاً چالش برانگیز بود، برای اینکه روزانه فقط هفت مورد شناسایی می شد. بنابراین است که حالا کشف آنها بعنوان یکی از بزرگترین کشفیات فیزیک در هزاره جدید مورد ستایش قرار گرفته است.
"جیائوچینو رانوکی" از انستیتوی ملی فیزیک هسته ای ایتالیا(INFN) که یکی از پژوهشگران این پروژه است، می گوید: این کشف واقعا یک پیشرفت بزرگ برای فیزیک خورشیدی و ستاره ای است. این نخستین مدرکی است که نشان داده است چرخه CNO در خورشید و ستاره ها در حال کار است.
بگفته کارشناسان، این کشف می تواند جهت بررسی مناطق قبلاً غیرقابل دستیابی جهان استفاده گردد. "گابریل اوربی گان" فیزیکدان ذرات در دانشگاه "کالیفرنیا برکلی" که در این تحقیق درگیر نبوده است، می گوید که این کار یک نقطه عطف مهمست.
وی ادامه داد: این کشف، ما را یک قدم به درک ترکیب هسته خورشید و شکل گیری ستارگان سنگین پیش می برد.
او همینطور افزود که از این تحقیقات جدید می توان برای توضیح کمبود ضد ماده در جهان نیز استفاده نمود. این بدان معناست که سرانجام امکان دارد ما در آستانه درک علت و چگونگی وجود جهان باشیم.
نوترینو(neutrino) یک ذره بنیادی است که از نظر الکتریکی خنثی بوده و به ندرت وارد برهمکنش می شود. نوترینو به مدلول «کوچک خنثی»، معمولاً با سرعتی نزدیک به سرعت نور حرکت می کند، از نظر الکتریکی خنثی بوده و می تواند از درون مواد، تقریباً بدون هیچ برهمکنشی عبور نماید. نوترینوها دارای جرم بسیار کوچک، اما غیر صفر هستند.
از آنجایی که نوترینوها بار الکتریکی ندارند، تحت تأثیر نیروهای الکترومغناطیس قرار نمی گیرند. نوترینوها تنها تحت تأثیر نیروی هسته ای ضعیف که در مقایسه دارای بُرد بسیار کوتاه تری از نیروی الکترومغناطیس است، قرار می گیرند؛ پس قادر هستند مسافت های بسیار طولانی را درون مواد بدون برهمکنش طی نمایند.
نوترینوها در ضمن واپاشی بتا، در واکنش های هسته ای مانند آنچه در خورشید یا راکتورهای اتمی رخ می دهند و همین طور در اثر برخورد پرتوهای کیهانی با اتم ها ایجاد می گردند.
سه نوع یا «طعم» نوترینو وجود دارد: الکترون نوترینو، میون نوترینو و تاو نوترینو. همین طور هر یک از آنها پادذره در ارتباط با خود به نام "پادنوترینو" دارند.
بیشتر نوترینوهایی که از زمین عبور می کنند، از خورشید صادر می شوند. در هر ثانیه از هر سانتی متر مربع زمین، در حدود ۶۵ میلیارد نوترینوی خورشیدی عبور می کند.
این مطالعه در مجله Nature انتشار یافته است.
منبع: aftablog.ir
itemprop="bestRating">5
1162
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب