سینماگری كه همچنان فعال است؛
كلینت ایستود ۹۰ ساله شد
به گزارش وبلاگ آفتاب كلینت ایستوود، كارگردان و بازیگر سرشناس سینمای آمریكا روز گذشته یكشنبه ۹۰ ساله شد.
به گزارش وبلاگ آفتاب به نقل از ددلاین، کلینت ایستود که ۳۱ ماه می سال ۱۹۳۰ در سانفرانسیسکو متولد شد، روز گذشته ۹۰ ساله شد.
تاد مک کارتی منتقد سینمایی به این مناسبت نوشت: با این همه خوشبختی که کلینت ایستود در زندگی اش داشته؛ از ظاهر خوب گرفته تا استعداد درخشان- ماندگاری فوق العاده او تا امروز هم قابل توجه است. یکشنبه ۳۱ می او ۹۰ ساله می شود، که به خودی خود یک نشانه استثنایی است و بیشتر ما از دیدن آن در هر جایی از زندگی هیجان زده می شویم و تبریک می گوئیم، تولدت مبارک، کلینت!
وی در ادامه می گوید: فراتر از رسیدن به این نقطه عطف از زندگی و اینکه قادر به ایستادن روی دو پا باشی، نعمت غیرمعمول در وجود این قابلیت است که بتوانی کارهایی را که دوست داری انجام بدهی و هنوز هم آنها به خوبی از پس انجام آنها برآیی. خیلی ها نمی توانند حتی چنین ادعایی داشته باشند. ازاین رو باید در این لحظه، قدردانی خویش را نثار کلینت نماییم و این لحظه دلپذیر را با او باشیم.
وی در ادامه به مروری بر زندگی و کارهای ایستوود در مقایسه با دیگر چهره های سالخورده پرداخته است.
مک کارتی می نویسد: وی بعنوان یک بازیگر بتدریج فشار پدال پا را در این بخش کم کرده و در طول یک دهه اخیر تنها در دو فیلم بازی کرده است. اما فعالیت کارگردانی وی همچنان بدون رکود، ادامه یافته است. وی در دهه هشتاد سالگی اش هشت فیلم ساخته که برابر با همان رقمی است که استیون اسپیلبرگ که ۱۶ سال از وی جوان تر است در این دوره ده ساله ساخته است. در این میان یکی از آنها یعنی «تک تیرانداز آمریکایی» یکی از برترین فیلم های سال ۲۰۱۵ بود که نه فیلم دنباله دار بود و نه از انیمیشن های دیزنی.
وی یادآوری می کند این در شرایطی است که هالیوود همیشه در جستجوی استعدادهای جدید و پویاست که معمولاً بیست و چند ساله باشند و طی دو، سه دهه بعدی فعالیتشان شکوفا شوند. آنها بتدریج آغاز به کم رنگ شدن می کنند و هر چند ناخواسته در نهایت غروب می کنند.
وی سپس یادی از وایلدر و کیوکر می کند که در دهه ۱۹۸۰ ام جی ام آنها را در حالیکه ۷۴ و ۸۱ سال داشتند به کار گرفت و هر دوی آنها تصمیم گرفتند به بازسازی فیلمی از دهه های پیش بپردازند. اما در نهایت سالخوردگی بر آنها غلبه داشت و هر چند وایلدر خوشحال بود که سرپاست و بعد از هفت سال دارد باردیگر فیلم می سازد، کیوکر با همکاری ژاکلین بیسه و کندیس برگن داشت کار را پیش می برد و در نهایت ناکامی های خلاقانه و مالی هر دو فیلم نشان داد که کارگردان های دوره طلایی هالیوود قربانی کاهش انرژی جسمی و تمرکز فکری خود شده بودند. وی یادآوری می کند که همین مساله درمورد چاپلین، فورد، هیچکاک، هاوکس، لانگ، مینلی، پرمینگر، کازان و زینه مان هم صورت گرفت.
این منتقد در ادامه می گوید امروز اوضاع متفاوت می باشد و بعضی از کارگردان ها هنوز دارای انگیزه، انرژی و نشاط خلاقیت در دوران بازنشستگی خود هستند که همچون آنها می توان به اسکورسیزی، آلمادوار، شریدر، اسپیلبرگ، پولانسکی، ورنر هرتسوگ، ریدلی اسکات، ارول موریس، اسپایک لی (هرچند تازه ۶۳ سال دارد)، برادران کوئن (گرچه ۱۲۷ سال هوش و هوشمندی مشهود است) و فردریک وایزمن ۹۰ ساله همیشه بی سن اشاره نمود.
وی یادآور می شود که هر گاه شاهد کارهای کلینت بوده مجموعه به صورت غیرمنتظره ای ساکت و فاقد هیاهو بوده و هر کسی که سر سِت فیلمبرداری بود داشت کار را سریع و کارآمد انجام می داد، چونکه همه می دانند رئیس قرار نیست کسی را که با این هدف هماهنگ نباشد تحمل کند.
حتی وقتی کلینت سال های متمادی با اعتماد به نفس و جاه طلبی و پیش رفت، هیچگاه کند نشد. وی از سال ۱۹۷۱ تابحال ۳۸ فیلم سینمایی کارگردانی کرده است در حالیکه اسپیلبرگ از سال ۱۹۷۴ که با «بزرگراه شوگرلند» آغاز کرد ۳۲ بار پشت دوربین قرار گرفته است که شامل فیلم هنوز اکران نشده «داستان وست ساید» هم می شود.
مک کارتی می افزاید: در بین کارگردان های بزرگ آمریکایی که هنوز کار و زندگی می کنند، تنها کسی که از نظر بهره وری از کلینت ایستوود پیشی می گیرد وودی آلن است که در ۸۴ سالگی، نویسنده و کارگردان رقم باورنکردنی ۵۰ فیلم بلند در طول ۵۱ سال بوده است. گرچه او نتوانست «یک روز بارانی در نیویورک» را سال پیش در آمریکا اکران کند، حالا دارد جدید ترین فیلمش را با عنوان «زنان ریفیکین» جلو می برد.
وی از دیگر چهره های شاخص جهان در این سن و سال، از مانوئل دی اولیویرا فیلمساز پرتغالی یاد می کند که ۵ سال پیش در ۱۰۶ سالگی درگذشت و سال قبل از آن او آخرین فیلم کوتاهش را با عنوان «پیرترین مرد بِلِم» ساخته بود. آخرین فیلم بلند وی سال ۲۰۱۲ به پایان رسیده بود؛ یعنی وقتی فیلمساز ۱۰۳ سال داشت.
مک کارتی می نویسد این شانس را داشت که چند سال پیش تر اولیویرا را در مهمانی کن ببیند و آن زمان او ۱۰۰ سال داشت و بسیار شاد بود که آنجاست و تازه از رم آمده بود و همان روز بامداد یک دیدار خصوصی با پاپ داشت. وی می افزاید: او بسیار خندید از اینکه من به او گفتم باید تنها مرد جهان باشد که بامداد پاپ را دیده و شب در مهمانی کن حضور یافته است.
این منتقد همینطور از میان دیگر چهره هایی که از ۶۵ یا ۷۰ سالگی گذشته اند و هنوز فعال و خلاق هستند از ژان لوک گدار یاد می کند که در ماه دسامبر ۹۰ ساله می شود هرچند بیشتر این روزها فیلم هایی برای مخاطبان منتخب خودش می سازد، آلن رنه که سال ۲۰۱۴ در ۹۱ سالگی درگذشت، کریس مارکر که در ۹۱ سالگی در سال ۲۰۱۲ درگذشت، آلخاندرو خودورفسکی که «رقص واقعیت» را در ۸۵ سالگی ساخت و اریک رومر کارگردان نامی موج نوی فرانسه که فیلم بلند نهایی اش «داستان عاشقانه آستریا و سلادون» را سال ۲۰۰۷ در ونیز به نمایش درآورد و وقتی ۸۹ ساله بود در سال ۲۰۲۰ دارفانی را وداع گفت.
وی می افزاید: به نظر می آید گرایش به سمت استفاده بیشتر از فرصت ها و شکیبایی افراد مسن در سینما هم مثل سیاست وجود دارد؛ هر چند در هالیوود خیلی بهتر از پس این کار برآمده اند تا در واشنگتن دی سی.
itemprop="bestRating">5
2781
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب