رصد کم نورترین کهکشان در کیهان اولیه توسط جیمز وب
به گزارش وبلاگ آفتاب، تلسکوپ فضایی وب کم نورترین کهکشان را در کیهان اولیه کشف کرده است، چیزی که پیش از عملیاتی شدن این تلسکوپ پارسال حتی تصور آن هم در ذهن ستاره شناسان نمی گنجید.
به گزارش وبلاگ آفتاب به نقل از ایسنا و به نقل از آی ای، تلسکوپ فضایی جیمز وب همچنان به اثبات توانایی های خود ادامه می دهد و الان در یک کشف اعجاب انگیز دیگر، دورترین کهکشان کم نور به نام JD۱ را که تا به امروز ثبت شده شناسایی کرده است.
کهکشان JD۱ در این تصویر مانند ۱۳.۳ میلیارد سال پیش دیده می شود، زمانیکه جهان تنها چهار درصد از سن فعلی خویش را داشته است. بنابراین، شناسایی آن یک کشف قابل توجه برای درک تکامل جهان در سالهای اولیه آن - بعد از انفجار بزرگ (مه بانگ)- است.
پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا لس آنجلس(UCLA) وجود این کم نورترین کهکشان را کشف کرده اند.
توماسو تریو نویسنده دوم این مطالعه جدید در یک بیانیه مطبوعاتی اظهار داشت: پیش از روشن شدن تلسکوپ وب، درست یک سال پیش، ما حتی نمی توانستیم رویای این را هم داشته باشیم که چنین کهکشانی کم نوری را تأیید نماییم.
نگاه کردن به گذشته
دانشمندان سالهای اولیه کیهان را با استفاده از نور کیهانی که میلیونها سال سفر کرده تا به ما برسد، بررسی می کنند. یک میلیارد سال ابتدایی تشکیل جهان هستی به شکل ویژه کنجکاوی ستاره شناسان را برانگیخته است.
همه چیز با یک انفجار آغاز شد. از مدت ها پیش فرض بر اینست که جهان بعد از مه بانگ - حدود ۱۳.۸ میلیارد سال پیش – به وجود آمده و مدت ها بعد از آن بوده که جهان آغاز به انبساط کرده و به تدریج سرد شده و به اتم های هیدروژن اجازه تشکیل داده است.
با این وجود، جهان اولیه یک دوره کاملا تاریک را بعد از مه بانگ تجربه کرده که بعنوان «عصر تاریک کیهانی» شناخته می شود. این دوره ی تقریبا یک میلیارد ساله فاقد منابع نور بوده است و در این مدت، جهان در مه ای از هیدروژن خنثی که نور نخستین ستاره ها و کهکشان ها را به دام انداخته بود، پوشیده شده بود و تقریبا یک میلیارد سال بعد از انفجار بزرگ، این مه به صورت مرموزی آغاز به از بین رفتن کرد.
این اتفاق، دوره ای از یونیزه شدن را رقم زد که منجر به تشکیل نخستین ستارگان و کهکشان ها شد و یکی از اهداف مهم در نجوم، درک نسل اول کهکشانها است که در این دوره از تاریخ اولیه کیهان آغاز به پراکندگی کردند.
ستاره شناسان با استفاده از قدرت جیمز وب، اخیرا آغاز به درک این دوران گیج کننده و در عین حال جذاب کرده اند.
کثرت کهکشان های خیلی کم نور مانند JD۱
گیدو رابرتز-بورسانی، پژوهشگر فوق دکتری در UCLA و نویسنده اول این مطالعه می گوید: اغلب کهکشان هایی که تابحال با تلسکوپ جیمز وب پیدا شده اند، کهکشان های درخشانی هستند که کمیاب هستند و تصور نمی شود که به صورت ویژه نماینده کهکشان های جوانی باشند که در کیهان اولیه زندگی می کرده اند. به این ترتیب، باآنکه مهم می باشد، تصور نمی شود که آنها عوامل اصلی باشند که در تمام این مه هیدروژنی سوخته اند.
وی ادامه داد: از سوی دیگر کهکشان های خیلی کم نور مانند JD۱ تعدادشان بسیار بیشتر است، بنابراین است که ما معتقدیم که آنها بیشتر نماینده کهکشان هایی هستند که فرایند یونیزاسیون مجدد را انجام داده اند و به نور فرابنفش اجازه داده اند بدون مانع در بافت فضا-زمان حرکت نماید.
پژوهشگران با استفاده از حساسیت بالای تلسکوپ فضایی جیمز وب توانستند مکان JD۱ را پیدا کنند. این کهکشان در پشت خوشه کهکشانی «آبل ۲۷۴۴»، خوشه ای درخشان و بزرگ از کهکشان های نزدیک واقع شده است.
خوشبختانه جیمز وب با پدیده همگرایی گرانشی توانست این کهکشان کم نور را ببیند. کشش گرانشی این خوشه کهکشانی سبب شد که JD۱ بزرگتر و ۱۳ برابر درخشان تر از آن چه واقعا هست، به نظر برسد.
تریو اظهار داشت: ترکیب توانایی های جیمز وب و قدرت بزرگنمایی لنز گرانشی یک انقلاب پدید آورده است. ما درحال بازنویسی این کتاب در مورد چگونگی شکل گیری و تکامل کهکشان ها بلافاصله بعد از انفجار بزرگ هستیم.
ابزار طیف نگار فروسرخ نزدیک(NIRSpec) تلسکوپ جیمز وب برای بدست آوردن طیف نور فروسرخ این کهکشان مورد استفاده قرار گرفت. این داده ها خیلی از جزئیات کلیدی را در مورد این کهکشان دور، مانند تعداد ستارگان و میزان غبار و عناصر سنگین آن فاش کردند.
این یافته ها در مجله Nature گزارش شده است.
منبع: aftablog.ir
itemprop="bestRating">5
227
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب