خلاقیت مثبت در دنیای منفی
به گزارش وبلاگ آفتاب، اصفهان در ژورنال کلاب هفتگی با مبحث «دانش روز خلاقیت»، یکی از مقاله های ژورنال Education Science با عنوان «خلاقیت مثبت در دنیای منفی»، نوشته جیمز سی کافمن در چارچوب کیفی بررسی گردید.
در ژورنال کلاب هفتگی که با مبحث «دانش روز خلاقیت» و به صورت مجازی برگزار شد، امیرحسین امینی، دانشجوی مهارت های فکری آرجی در واحد جهاد دانشگاهی اصفهان، یکی از مقاله های ژورنال Education Science با عنوان «خلاقیت مثبت در دنیای منفی»، نوشته جیمز سی کافمن را در چارچوب کیفی بررسی کرد.
این دانشجو، در ابتدا به بیان تفاوت میان مقالات کیفی با مقالات کمی پرداخت و اظهار داشت: در مقالات کمی، فرد یک فرضیه را مطرح می کند و با استفاده از متد و آمارگیری، فرضیه خودش را به نظریه تبدیل می کند، در حالیکه در مقالات کیفی، فرد دو سوال را مطرح می کند و طبق آن سوالاتی که در ذهنش بوجود آمده است پژوهشی را انجام می دهد و همان طیف پژوهشی خودش را در نهایت وارد مقاله می کند.
وی افزود: مقاله «خلاقیت مثبت در دنیای منفی» یک مقاله کیفی یا تفصیلی است که در مارس ۲۰۲۲ انتشار یافته و جزء ۳۰ درصد مقالات آموزشی به حساب می آید. تفاوت این مقاله با مقاله های کمی در طرح فرضیه و تبدیل به نظریه است. در واقع، این گونه مقاله ها با طرح سوال و انجام پژوهش صورت می گیرد.
امینی ضمن اشاره به چکیده این مقاله، اضافه کرد: در بخش چکیده مقاله به خلاقیت مثبت اشاره و سپس فواید آن مطرح می شود. همچون این فواید این که این خلاقیت می تواند سبب تکان دادن دنیا و ایجاد پیشرفت شود.
این پژوهشگر تصریح کرد: مقالات تحت دو قالب کلی بررسی می شوند؛ یکی قدیمی و دیگری جدید است و این دیدگاه یا روند کلی، روش شناسی پژوهش است. یکی از این قالب ها اثبات گرایی و دیگری تفسیرگرایی نام دارد. در چارچوب اثبات گرایی، پژوهشگر نقشی در پژوهش ندارد. به عبارتی، نظر شخصی پژوهشگر موثر نیست و ارتباطی با درک فرد ندارد، مانند اندازه گیری دما یا تأثیر یک متغیر بر متغیر دیگر. اما در چارچوب تفسیرگرایی، نظر پژوهشگر موثر است و در صورت تکرار آزمایش، نتیجه ثابتی حاصل نمی شود و در واقع تفسیر و درک پژوهشگر اهمیت دارد. پژوهش با سوالی که توسط پژوهشگر شکل گرفته آغاز می شود، سپس او با داده های پژوهش پازل می سازد و از این طریق الگویی را کشف می کند. در چارچوب اثبات گرایی طرح فرضیه داریم و روش علمی وجود دارد، در این روش، خود به خود اعداد و ارقام نتیجه ای را نشان می دهند و به طریقی اثبات گرایی است و از راه آزمون فرضیه یا ادعای ما رد یا تایید می شود.
امینی در ارتباط با تفاوت این مقاله با مقاله های پیشین اضافه کرد: در این مقاله، سوال ها به علت بها ندادن به خلاقیت مثبت و پنهان بودن آن مطرح می شود. قسمت اول مقاله به دنیای فعلی پرداخته و به این اشاره می کند که مردم با ترس ها و افسردگی شان زندگی می کنند. این دورانی است که نویسنده آنرا دنیای منفی می نامد. درواقع، انسان به انقلابی نیاز دارد تا از این مشکلات عبور کند و حداقل بتواند زندگی خویش را به سمت مثبتی پیش ببرد. تعریف قبلی خلاقیت چنین خروجی نخواهد داشت، پس این خلا در دنیا احساس می شود. در گذشته، خلاقیت کنشی بوده است یعنی به چهار سطح تقسیم بندی می شده و در ازای آن هزینه یا پاداشی دریافت می کرده اند؛ در سطح اول خلاقیت، چشم گیر و تغییر دهنده بوده است که به این سطح از خلاقیت «بیگ سی» می گویند، سطح پایین تر آن برای تغییر است و «پرو سی» نامیده می شود و مرتبه بعدی «لایت سی» و در نهایت «مینی سی» که برای کارهای روزمره است.
این دانشجو با اشاره به اینکه دنیا در اثر خلاقیت رو به پیشرفت است، اظهار داشت: سبک زندگی فعلی ما حاصل خلاقیت است، اما هم اکنون و به صورت کلی ما در جهت پس رفت هستیم؛ جنگ و بیماری هایی مانند کووید ۱۹ و همینطور آلودگی هوا را ترویج داده ایم و این اتفاق ها نتیجه نبود خلاقیت است. در واقع ما دنیا را به جای بهتری به منظور زندگی تبدیل نکرده ایم و ازاین رو خلاقیتی در کار نبوده است.
این پژوهشگر اضافه کرد: یک نوع از خلاقیت درونی در وجود همه افراد وجود دارد که در زندگی شخصی افراد هم موثر است. استنبرگ خلاقیت را بشکلی دیگر تعریف کرده است و این شکل از خلاقیت سبب تغییر در خود و مقدمه تغییر در دیگران می شود و به عبارتی میتوان گفت اوج خلاقیت، سبب تحول در فرد و جامعه می شود؛ چنین خلاقیتی را خلاقیت تحول آفرین می نامند.
منبع: aftablog.ir
itemprop="bestRating">5
402
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب